El cerrahisi; el, el bileği, önkol, dirsek hastalık ve yaralanmaları, omuzun bazı yaralanma ve hastalıkları, el, parmak, kol sinir, damar ve tendon( kiriş) kesilerinin onarımı, üst ekstremitenin doğumsal bozuklukları, brakial pleksus yaralanmalarının tanı ve tedavisi ile ilgili bir daldır. Bu nedenle ‘El ve Üst Ekstremite Cerrahisi’ olarak da adlandırılır. Ayrıca alt ekstremite; bacak, ayak hastalık ve yaralanmaları, damar, sinir ve tendon kesileri, doğumsal bozuklukları tanı ve tedavisiyle ile ilgilidir. İyi bir el cerrahisi uzmanı, mikrocerrahi ve rekonstrüktif cerrahi alanlarına hakim olmalıdır. Bu bölgelerdeki damar ve sinirlerin cerrahi tedavileri ameliyat mikroskobundan bakıp ameliyat alanını ve dokuları büyülterek, ince uçlu mikro aletler kullanılarak yapılmayı gerektirmektedir. Bu nedenle el cerrahisi ve mikrocerrahi genellikle iç içe giren cerrahi dallardır.
El cerrahisi alanına giren hastalıklar ve ameliyatlar şunlardır:
- El, kol, bacak yaralanmaları
- El-ayak tendon (kiriş), sinir, damar yaralanmaları
- El, parmak kopmaları
- Her türlü doğumsal el bozuklukları
- Parmak yapışıklığı (sindaktili)
- Parmak fazlalığı (polidaktili)
- Parmak yokluğu
- Yanığa bağlı el ve ayak bozuklukları
- Elde gelişen tümörler ( ganglion kisti…)
- El, parmak kırıkları
- Tüm vücut doku kayıpları
- Sinir sıkışmaları (karpal tünel, kübital tünel sendromlar…)
- Brakial pleksus cerrahisi
- Tendon sıkışmaları (tetik parmak, de Quervain tenosinoviti…)
- Tetik parmak
- Dupuytren hastalığı (kontraktür)
- El-ayak tırnak deformiteleri (tırnak batması…)
- El-parmak enfeksiyonları
- Parmak ucu deformiteleri
- Yanığa bağlı el-ayak deformiteleri
El cerrahisi ameliyatları sonrası iyi sonuçlar alınabilinmesi için erken dönemde başlatılan ve uzun süre gerekebilen fizik tedavi ve rehabilitasyon kritik rol oynar. Ameliyat edilen bölgenin yeri, dokunun özelliği, hastanın yaşı,fizik tedavinin başarısı gibi pek çok etken iyileşmede önemlidir. Bazı rekonstrüktif ameliyatlarda başarılı ameliyat ve fizik tedavi ve rehabilitasyona rağmen mükemmel sonuçlar almak mümkün olamamaktadır. Bu durumda amaç, hastayı mümkün olan en iyi el fonksiyonuna kavuşturabilmektir.
