Enüresis (İdrar Kaçırma)
Çocuklarda en az beş yaşından sonra, yineleyici bir şekilde, istemsiz ya da amaçlı olarak, gündüz ve /veya gece yatağa ya da giysilere idrar kaçırılması olarak tanımlanabilir. Bu durumun hastalık olarak kabul edilmesi için en az ardışık üç ay, haftada iki kez ortaya çıkan bir sıklıkta olması ya da klinik açıdan belirgin bir sıkıntı oluşturması gerek toplum içinde gerekse diğer işlevsellik alanlarında bozukluğa yol açması gerekmektedir. Yapılan araştırmalarda enüresisli çocuklarda daha çok uyum sorunları, davranış problemleri, zaman içerisinde öz güvende azalma, sosyal izolasyon, akranları tarafından dışlanma, ceza ve reddedilme gibi ebeveynler tarafından olumsuz tutum ve davranışlara maruz kalma görülmüştür. Psikiyatrik bozuklukların enüretik çocukların % 20 sinde gözlendiği bildirilmiştir.
Enkoprezis (Kakasını Tutamama)
Çocuğun kakasını tutma ve bırakma işlemini kontrol edebileceği yaşa gelmiş olmasına karşın istemli ya da istem dışı olarak kakasını uygun olmayan yerlere yapma olarak belirlenen bir bozukluktur. Çocuk dört yaşında ya da ona eşdeğer bir gelişim düzeyindeyken en az üç ay süreyle en az bir kez bu davranışı gösteriyorsa ve bu davranış genel bir tıbbi bir duruma bağlı değilse enkoprezis tanısı koymak uygun olur. Ebeveyn ve çocuk arasındaki inatlaşma, yeterli bağırsak kontrolünü sağlayan çocuklarda bazen dışkıyı depolamalarına ve yaşanan strese karşılık uygunsuz yerlere yapmalarına neden olur. Annenin çocuğun otonomisine karşı geliştirdiği ambivalan (aynı anda birbirine zıt iki duygu) tutum, annenin katı mükemmeliyetçiliği, zorlayıcı tuvalet deneyimleri önemli faktörler olabilir. Bu durumu çocuğun sizlere gönderdiği ilişkinizle ilgili önemli bir sinyal olarak algılamak en doğru yaklaşımdır ve bu noktada çocuk ergen psikiyatrisi devreye girer.